Słowiński Park Narodowy jest jednym z dwóch położonych na polskim wybrzeżu parków narodowych. Różnorodność elementów przyrody ożywione i nieożywionej oraz bogaty krajobraz wyróżnia go nie tylko w skali regionu czy kraju, ale także na tle kontynentu europejskiego. Po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej w 2004 roku uznano, że siedliska znajdujące się na obszarze Słowińskiego Parku Narodowego, są ważne dla Wspólnoty Europejskiej, dlatego w celu ich dodatkowej ochrony, utworzono specjalny obszar ochrony siedlisk o nazwie Ostoja Słowińska PLH 220023, jako część sieci Natura 2000.

Ostoja Słowińska niemal całkowicie pokrywa się z obszarem SPN, a jej powierzchnia wynosi 32 955,3 ha. W skład Ostoi wchodzą: spory obszar wód południowego Bałtyku (11 171 ha), wraz z ponad 30 km odcinkiem wybrzeża o charakterze wydmowym, cztery jeziora – Łebsko, Gardno, Dołgie Duże i Dołgie Małe, fragment Niziny Gardneńsko-Łebskiej, poprzecinanej dolinami rzek Łeby, Łupawy i Pustynki oraz wzgórze Rowokół (115 m n.p.m.) będące zwieńczeniem wysoczyzny moreny czołowej, utworzonej w ostatniej fazie zlodowaceń plejstoceńskich.

Głównym celem Ostoi jest ochrona 27 cennych typów siedlisk oraz gatunków roślin i zwierząt, wymienionych w Załącznikach Dyrektywy Rady 92/43/EWG. Największą powierzchnię wśród siedlisk (9854 ha), zajmują jeziora przymorskie Łebsko i Gardno, które są połączone z morzem krótkimi, ujściowymi odcinkami rzek. Jeziora te są okresowo zalewane wodami morskimi, co dodatkowo potęguje ich wyjątkowość i pozwala na wytworzenie się specyficznych słonawych (subhalofinych) łąk i szuwarów w ich sąsiedztwie. Drugim pod względem udziału siedliskiem są lasy (ok. 6000 ha) budowane przez szeroki wachlarz odmian borów sosnowych, wśród których można wyróżnić nadmorski bór 15 bażynowy Empetro nigri-Pinetum występujący w odmianach: chrobotkowej (E.n-P. cladonietosum), gruszyczkowej (E.n-P. piroletosum), typowej (E.n-P. typicum) i wrzoścowej (E.n-P. cladonietosum) oraz bór bagienny Vaccinio ulginosi-Pinetum, brzeziny bagienne Vacinio ulginosi-Betuletum pubescentis, łęgi – olszowy Fraxino-Alnetum i wiązowo jesionowy Querco-Ulmetum minoris , buczyny niżowe - kwaśna Luzulo pilosae-Fagetum oraz żyzna (pomorska) Melico uniflorae-Fagetum i inne. Warto dodać, iż bory sosnowe kryją w sobie jedne z największych w Polsce płatów maliny moroszki Rubus chamemorus, będącej reliktem polodowcowym. Pozostała przestrzeń Ostoi wypełniona jest przez liczne mokradła, torfowiska, oczka wodne i mniejsze jeziora: Dołgie Duże (lobeliowe) i Dołgie Małe (dystroficzne). Na plaży możemy zauważyć inicjalne stadia nadmorskich wydm, w postaci niskich kopców i wałów, stopniowo zasiedlanych przez roślinność pionierską z podzespołu Elymo-Ammophiletum arenariae honckenyetosum. Im dalej w ląd tym wydmy stają się wyższe i bardziej ustabilizowane przez wyspecjalizowane gatunki napiaskowych roślin takich jak: szczotlicha siwa Corynephorus canescens, jasieniec piaskowy Jasione Montana var. litoralis, turzyca piaskowa Carex arenaria, kocanki piaskowe Helichrysum arenarium oraz chrobotki Cladonia spp. Obecność obumarłych szczątków roślin wzbogaca jałowy piasek w substancje organiczne (humusowe) nadając mu szary kolor, dlatego też siedlisko to nazywamy wydmą szarą. Ponad płaski teren Niziny wybijają się, białe wierzchołki pasma nadmorskich ruchomych wydm Mierzei Gardneńsko-Łebskiej, które nieustannie są kształtowane przez wiatr i specyficzną roślinność napiaskową, w tym bardzo cenny gatunek, wymieniony na Polskiej Czerwonej Liście Roślin jako narażony na wymarcie (V) i ujęty w Polskiej Czerwionej Księdze Roślin jako narażony (VU), jakim jest lnica wonna Linaria odora. Prawdziwym klejnotem wśród siedlisk Ostoi Słowińskiej, są wilgotne zagłębienia między wydmowe, stanowiące oazy dla płazów i roślinności wilgociolubnej, w tym dla owadożernych rosiczek Drosera spp. i innych rzadkich gatunków roślin, wśród których na szczególną uwagę zasługuje widłaczek torfowy Lycopodiella inundata.

Ostoja Słowińska, stanowi rezerwuar różnorodnych form życia, gdzie nieprzerwanie mogą zachodzić naturalne procesy. Jest ona otwarta dla ludzi chcących poznać tajniki przyrody, dlatego przez teren Ostoi przebiega wiele szlaków oraz ścieżek edukacyjnych, a poznawanie jej walorów ułatwiają liczne tablice edukacyjno-informacyjne oraz punkty i wieże widokowe.