Natura 2000 jest ogólnoeuropejską siecią obszarów chronionych. Głównym celem jej funkcjonowania, jest zachowanie określonych typów siedlisk przyrodniczych oraz gatunków, które uznaje się za cenne i zagrożone w skali Europy (ze względu na zachowanie dziedzictwa przyrodniczego Europy). Drugim nadrzędnym celem sieci jest ochrona różnorodności biologicznej i naturalnych procesów ekologicznych zachodzących w przyrodzie.
Podstawą funkcjonowania sieci są dwie dyrektywy unijne – Dyrektywa 2009/147/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, z dnia 30 listopada 2009 roku, w sprawie ochrony dzikiego ptactwa („Dyrektywa Ptasia”) oraz Dyrektywa 92/43/EWG Rady z dnia 21 maja 1992 roku, w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory („Dyrektywa Siedliskowa). W myśl wyżej wymienionych dyrektyw, każdy kraj członkowski UE, jest zobowiązany do zapewnienia siedliskom przyrodniczym, gatunkom roślin i zwierząt (wymienionych w załącznikach do dyrektyw) warunków sprzyjających rozwojowi, prawidłową ochronę i dbałość o odtworzenie i utrzymanie ich dobrego (właściwego) stanu. Kraje członkowskie realizują to zadanie poprzez tworzenie obszarów specjalnej ochrony ptaków (OSO) oraz specjalnych obszarów ochrony siedlisk (SOO).
Polska zobowiązała się do wyznaczenia na swoim terytorium sieci obszarów Natura 2000, równoznacznie z podpisaniem dnia 16 kwietnia 2003 roku, Traktatu Ateńskiego, stanowiącego podstawę prawną przystąpienia naszego kraju do Unii Europejskiej. Przepisy unijne będące fundamentem tworzenia sieci Natura 2000, zostały wprowadzone do polskiego prawodawstwa poprzez Ustawę z dnia 16 kwietnia 2004 roku o ochronie przyrody (Dz.U. z 2013 r., poz 627 z późn. zm.), czyniąc tym samym Naturę 2000 najmłodszą formą ochrony przyrody w Polsce. (szczegółowe informacje na stronie www.natura2000.gdos.gov.pl)
Ładowanie...
